Rozdział 14

Życie w sumie zabrało mi wszystkie osoby które kochałam.
Tak ja też potrafie kochać.
Potrafie czuć wszystkie te emocje co wy.
Nie pokazuje uczuć. Wiem że nie chciał byś ich znać.

Mam mroczne myśli.
Mroczny umysł.
Mroczny wzrok.

Chce zapomnieć ale moje ciało dławi się wspomnieniami.

Kiedyś skocze...
Ale ciebie w tedy już nie będzie...
Znów samotność otworzy mi drzwi do swojego królestwa...
I zamknie je już na zawsze...

Komentarze

  1. Patrycja Kanik26 października 2015 02:27

    Prawda... Mi narazie życie nie zabrało jeszcze osoby, którą kochałam, ale mojemu koledze zmarł tata i z tego co wiem, to było to okropne przeżycie. ...A tak wgl, to czemu nie jesteś w szkole ?

    OdpowiedzUsuń
  2. Unknown26 października 2015 08:05

    Na wycieczce

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rozdział 3

Obraz
Chciała bym opisać każdy dzień po koleji ale nie mogę. Każdy z moich dni jest wyjątkowy. Każdy mój dzień to walka. Walka z czym co siedzi w mojej głowie i nie pozwala normalnie żyć. To coś pcha mnie w stronę okna i każe staną na parapecie i patrzeć w dół i nie pozwala zatrzymać łez które płyną bez końca. Nie pozwala mi spać tylko dręczy mnie wspomnieniami. Nie pozwala mówić, jeść. Ciągle ciągnie nie tam gdzie ja nie chce iść. Nie pozwala mi normalnie funkcjonować. Pachnie mnie w coraz większego doła i podstawia nogę za każdym razem gdy uda mi się wstać. Śmieje się za każdym razem gdy ktoś mnie zostawi. Uśmiecha za każdym razem gdy widzi że nie daje rady. I chodzi bardzo się staram z tym walczyć to mi nie pozwala. Stworzył w moim świecie mur. Odzielił mnie od reszty świata. Wepchnął w sidła depresji. A ja jej zaufałam. Zabrała mi wszystko. Rodzinę. Przyjaciół. Sprawiła że zapomniałam. Zapomniałam co to uśmiech. Myślałam że mi pomoże. A ona mnie zabiła. Zniszczyła wszystko. A ja
Czytaj więcej

Rozdział 24

Kiedyś się kochali. Teraz nie potrafią już rozmawiać. Każde chce dobrze tylko że niestety nie wychodzi... Zniszczył ich świat, kłamstwa,  porażki... Każdy ma cel w życiu,marzenie do którego dąży. Moim marzeniem byliśmy my ale jak każde inne moje marzenia się nie spełniło...
Czytaj więcej

Rozdział 16

Obraz
Gdyby tak wstać i iść. Iść tak przed siebie i nie patrzeć czy ktoś cię goni czy ktoś chce byś się zatrzymała. Świat tak bardzo kipi nienawiścią. Ludzie patrzą na siebie z nienawiścią. Każdy lepszy od innego. Tworzą hierarchię. A co tym osiągną? Niech mi ktoś to wytłumaczy. Dostaniecie to co było dane wam z góry. Nie więcej, nie mnie każdy dostaje tyle samo. A ludzie nie widzą w innych cząstki siebie. Porównują się wzajemnie i po co? Wszystko to co ludzkie kiedyś będzie wam obce. To ile osiagneliście w zawodzie będzie policzone tylko tu na ziemi. Tam wyżej nikt nie będzie na to patrzył. Liczy się twoje serce a jeśli jest jak lód i zamknięte na wszystko to tylko to może czekać cie tam na górze. Nie żyj dla ludzi. Zyj dla siebie i Boga.
Czytaj więcej