Rozdział 9

Życie jest dziwne. Musisz walczyć o to co kochasz, o swoją wiare, przekonania i ludzie robią to specjalnie. Specjalnie na początku twojego życia niszczą wszystko i zabijają twoją psychikę. Ale po co?! Nigdy tego nie zrozumiem. Zastanawia mnie co oni z tego mają. To jest takie przyjemne patrzeć na człowieka który właśnie umiera?! Tak umieram! W tym momencie chodzi bardzo chce być silną nie mogę. Ludzie specjalnie podcinają nam skrzydła by móc latać. Ten świat tak bardzo zatracony jest w idealności. To nie tak, to robisz źle, nie taka miałaś być...
W kółko ludzie mówią ci rzeczy których nie chcesz usłyszeć by móc samemu podbijać świat. PO CO?! Jesteśmy maszynami. Maszynami zaprogramowanymi na czyjeś życzenie. Ktoś chciał patrzeć jak sami niszczymy to co mamy. Nie możesz popełnić żadnego błędu bo od razu ludzie cię zniszczą. Próbujesz być silny? Usmiechasz się tyko po to by nikt nie wiedział? Po co to wszystko? To nie ma najmniejszego znaczenia. W tym świecie nie można być sobą. Musisz być taki jakim inni chcą cię widzieć. Teraz rozumiem te wszystkie "popularne" dziewczyny. Są tak samo zepsute jak wszyscy inni tylko one mają tą siłę której mi brak...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rozdział 3

Obraz
Chciała bym opisać każdy dzień po koleji ale nie mogę. Każdy z moich dni jest wyjątkowy. Każdy mój dzień to walka. Walka z czym co siedzi w mojej głowie i nie pozwala normalnie żyć. To coś pcha mnie w stronę okna i każe staną na parapecie i patrzeć w dół i nie pozwala zatrzymać łez które płyną bez końca. Nie pozwala mi spać tylko dręczy mnie wspomnieniami. Nie pozwala mówić, jeść. Ciągle ciągnie nie tam gdzie ja nie chce iść. Nie pozwala mi normalnie funkcjonować. Pachnie mnie w coraz większego doła i podstawia nogę za każdym razem gdy uda mi się wstać. Śmieje się za każdym razem gdy ktoś mnie zostawi. Uśmiecha za każdym razem gdy widzi że nie daje rady. I chodzi bardzo się staram z tym walczyć to mi nie pozwala. Stworzył w moim świecie mur. Odzielił mnie od reszty świata. Wepchnął w sidła depresji. A ja jej zaufałam. Zabrała mi wszystko. Rodzinę. Przyjaciół. Sprawiła że zapomniałam. Zapomniałam co to uśmiech. Myślałam że mi pomoże. A ona mnie zabiła. Zniszczyła wszystko. A ja
Czytaj więcej

Rozdział 24

Kiedyś się kochali. Teraz nie potrafią już rozmawiać. Każde chce dobrze tylko że niestety nie wychodzi... Zniszczył ich świat, kłamstwa,  porażki... Każdy ma cel w życiu,marzenie do którego dąży. Moim marzeniem byliśmy my ale jak każde inne moje marzenia się nie spełniło...
Czytaj więcej

Rozdział 16

Obraz
Gdyby tak wstać i iść. Iść tak przed siebie i nie patrzeć czy ktoś cię goni czy ktoś chce byś się zatrzymała. Świat tak bardzo kipi nienawiścią. Ludzie patrzą na siebie z nienawiścią. Każdy lepszy od innego. Tworzą hierarchię. A co tym osiągną? Niech mi ktoś to wytłumaczy. Dostaniecie to co było dane wam z góry. Nie więcej, nie mnie każdy dostaje tyle samo. A ludzie nie widzą w innych cząstki siebie. Porównują się wzajemnie i po co? Wszystko to co ludzkie kiedyś będzie wam obce. To ile osiagneliście w zawodzie będzie policzone tylko tu na ziemi. Tam wyżej nikt nie będzie na to patrzył. Liczy się twoje serce a jeśli jest jak lód i zamknięte na wszystko to tylko to może czekać cie tam na górze. Nie żyj dla ludzi. Zyj dla siebie i Boga.
Czytaj więcej