Zawieszam bloga

Przez najbliższy czas blog nie będzie prowadzony ze względu na mój zły stan psychiczny.

Komentarze

  1. Patrycja Kanik27 października 2015 11:17

    Mam nadzieję, że szybko ci się poprawi!
    Chciałabym dowiedzieć się, czy poradzisz sobie w przyszłości z przeszłością. ..
    Pamiętaj jedno, nadzieja umiera ostatnia, więc nie trać jej!
    Czekam na next i weny ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Unknown27 października 2015 13:19

    Już ją chyba straciłam...
    Wszyscy zawodzą!
    Każdy rani!
    Każdy zostawia kiedy go potrzebuje!
    Mam juz dość!
    Umieram w samotności... ;(

    OdpowiedzUsuń
  3. Patrycja Kanik27 października 2015 23:34

    Poznałam Cię przez twoje pierwsze opowiadanie, które bardzo mi się podobało. Szczerze mogę powiedzieć, że naprawdę cię polubiłam, ale nie z litości, czy coś takiego... Ja po prostu... Nwm, jak to napisać, ale ja czuję to, że... w realu napewno byśmy się polubiły. Nie wiem, czy myślisz podobnie, ale wiedz, że nie musisz kończyć ze sobą, bo ludzie są debilami i nie potrafią postawić się na miejscu drugiego człowieka. Życie masz tylko jedno, a na dodatek jesteś jeszcze młoda, więc cały świat stoi przed tobą otworem! Samotność nie jest zła, ale bie w dużych ilościach, bo gdy przesadzisz, to może się to skończyć nawet samobójstwem niewinnej osoby, którą zadręczyło nie życie, a ludzie...

    OdpowiedzUsuń
  4. Unknown28 października 2015 05:30

    Ja nie chce już żyć...

    OdpowiedzUsuń
  5. Patrycja Kanik28 października 2015 08:38

    Walić to! Skończyła się miła Rebel P. ! Masz zakaz przejścia na tamtą stronę! Mimo wszystko, że Cię nie znam, będę walczyć o Twoje życie !!!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rozdział 1 " Prosze daj mi żyć normalnie"

19 października 19:34  Każdego z nas życie zaczyna się tak samo. I moje też się tak zaczęło.Tylko potem wszystko potoczyło się nie tak jak powinno. Niektórzy tracą mamę, inni życie. Ja straciłam dzieciństwo. Może wydawać się to dziwne, niedorzeczne. Tak naprawdę ja go nie miałam. Niektórzy wspominają ten okres jako najwspanialszy w swoim życiu ale ja nie potrafię. Ciężko jest tak powiedzieć gdy pamięta się z tamtego czasu puste butelki po alkoholu. Alkoholizm to poważna choroba. Zabiera ci wszystko. Nie pozwala normalnie żyć. Niestety mi też nie pozwoliła. Nagle tracisz rodzinę. Przychodzi policja i zabiera cię od twojej rodziny. Przychodzi i po prostu zabiera taką dwu letnią dziewczynkę i słyszysz coś co na zawsze zostanie w twojej głowie "będzie dobrze". Z dnia na dzień zabiera ci to co tak bardzo kochałeś. Zabiera od rodziny którą mimo wszystko kochałeś. I trafiasz do ośrodka. Do innych dzieci których nawet imion nie znasz. Do całkiem nie znanych ci pań które nie odpo...
Czytaj więcej

Rozdział 20

Po co mam się łudzić, że kiedyś moje życie po prostu stanie na nogi. Cały mój świat to łzy, porażki, rozczarowania, wymagania. Nie ma w nim czegoś takiego jak szczęście, radość. Straciłam wszystko, każdą chwilę, każdą osobę... Nie wyszło mi w życiu nic. Nie wiem co to szczęście, nigdy nie poznałam tego uczucia. Jestem gdzieś pomiędzy. To wszystko bez sensu Co chwilę patrzę na telefon i sprawdzam czy ktoś napisał ale zapomniałam że przecież ja nikogo nie mam :)
Czytaj więcej

Rozdział 23

Tej dziewczyny już nie ma,zostały po niej tylko wspomnienia. Zabiłeś ją... Wiesz myślałam kiedyś, że jest jakiś limit zła które można doświadczyć lecz chyba nie ma. W życiu nie ma limitu. Nie ma rzeczy która zmieni Twój bólu. Tyle tysięcy razy ktoś mnie już ranił że nie wierzę już ludziom. Nie chce ich znać i ich poznawać. Ten świat jest tak bardzo fałszywy. Każdy dba tylko o siebie i o to żeby jemu było dobrze. Skoro jestem tak zła czemu nie wymienisz mnie na inny model? Czemu po prostu nie usuniesz mnie ze swojego życia? Czemu wciąż wracasz i popełniasz te same błędy? Nie mam już siły... Lubisz patrzeć na mój ból prawda? Bo wciąż wywołujesz moje łzy.
Czytaj więcej